Raz w roku kopenhaska Opera pozwala publiczności delektować się prawdziwym przysmakiem: barokową operą z udziałem wspaniałego zespołu Concerto Copenhagen. Tym razem był to niecodzienny spektakl, „kupiony” (łącznie z wykonawcą tytułowej roli i wszystkimi rekwizytami), od festiwalu w Glyndebourne, który miał premierę w roku 2015 i od tego czasu gościł na wielu scenach.

„Madame Butterfly” Pucciniego to jedna z najbardziej popularnych oper. Każdy teatr operowy ma ją w swym repertuarze, jeżeli nie „na stałe”, to opera ta pojawia się regularnie co kilka lat w nowej inscenizacji. W Kopenhadze oglądaliśmy ją ostatnio w roku 2011 w reżyserii duńskiego aktora i reżysera Larsa Kaalunda. Było to bardzo piękne przedstawienie, wznawiane kilka razy.

Na rozpoczęcie nowego sezonu w kopenhaskiej Operze wybrano bardzo błyskotliwe przedstawienie, „Kopciuszek” (La Cenerentola) Gioachino Rossiniego (1792-1868).

Na scenie teatru operowego w Kopenhadze można w chwili obecnej oglądać nową inscenizację „Katii Kabanowej” Leosza Janaczka, czeskiego kompozytora żyjącego w latach 1854-1928.

Wiosną tego roku kończy się kadencja szefa Opery, Anglika Johna Fulljames. Nie był to łatwy okres dla Teatru. Dwa lata pandemii, wiele odwołanych spektakli, wiele przedstawień, które zagrano raz, lub dwa, wiele premier, które musiano odwołać. Na dodatek Teatr Operowy dotknięty był sporymi cięciami budżetowymi. Odbiło się to przede wszystkim na stronie wizualnej spektakli, żartowano nawet, że to te same schody stanowiły główny element dekoracji bardzo różnych oper (np. “Carmen” Bizeta i “Walkirii” Wagnera).

Nieczęsto, a może nawet nigdy, nie zdarzyło mi się być na przedstawieniu operowym i obawiać się o swoje życie i zdrowie. Ale właśnie tak się czułam podczas prapremiery opery Louisy Alenius w kopenhaskiej Operze pod tytułem Manualen (instrukcja). A zapowiadało się to ciekawie. Alenius (ur. w 1978 r.) została ostatnio „zauważona” przez środowisko muzyczne Danii. Ta młoda kompozytorka, bez wykształcenia w tym zawodzie, otrzymała w Danii kilka prestiżowych nagród. Między innymi nagrodę im. Carla Nielsena przyznaną jej za instalację muzyczną Téte wystawioną w Muzeum Narodowym w Kopenhadze.

W ciągu ostatnich dwóch lat przyzwyczailiśmy się do ciągłych odwoływań przedstawień. Raz po raz zamykano teatry, i to na wiele miesięcy. Tak było też na przełomie 2021 i 2022 roku.

Na zdjęciu: Jacob Skov Andersen jako Don Ottavio, Mandy Friedrich jako Donna Anna i Sine Gundgaard jako Donna Elwira (z Don Juana).

Zdjęcie: Camilla Winther

Opera Bizeta, skomponowana w roku 1875 na zamówienie Opera Comique w Paryżu, do dziś nie doczekała się jednoznacznej wersji. Bizet napisał „Carmen” zgodnie z konwencją panującą w teatrze, dla którego ją komponował, z mówionymi dialogami oraz tak zwanymi „melodramatami” – scenami, w których partiom mówionym towarzyszy orkiestra. Późniejsza tradycja, pochodząca od Ernesta Guiraud, posługiwała się dokomponowanymi recytatywami. W połowie XX wieku przywraca się dialogi, choć i tak niektóre nagrania ciągle trwają przy recytatywach. Dialogi to od razu problem językowy – poza Francją przywykło się dialogi tłumaczyć na język kraju wykonania.

Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia (NOSPR) zagrała gościnnie w sali koncertowej Radia Duńskiego w ramach uczczenia 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.