Tytuł JINX nie jest jednoznaczny. Odnosi się do angielskiego słowa jinx, które można przetłumaczyć jako klątwę: rzucić na kogoś jinx to przekląć go (jak w przesądach) lub zaczarować. Osobę lub przedmiot można również uznać za jinx w znaczeniu „tego, który przynosi nieszczęście”. Tytuł odnosi się ponadto do gry dla dzieci, która polega na mówieniu jinx, jeśli wypowie się to samo słowo w tym samym czasie. Przesądy i element zabawy to dla obu artystek ważne części wystawy, której przesłanie przekazują z błyskiem w oku, lekkością i dziecięcą ekscytacją.

Artysta malarz Janusz Tyrpak, urodził się w Muszynie w 1963 r. W latach 1978-83 uczył się w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych im. A. Kenara w Zakopanem, po czym w latach 1984-90 studiował na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Od 1990 roku mieszka i pracuje w Kopenhadze.

Pilipczuk Gallery to powstała w 2020 roku galeria, której głównym założeniem jest reprezentowanie twórczości wschodzących artystek, głównie z Europy Wschodniej. Nadchodząca wystawa łączy w jednym miejscu wiele destynacji, swoje prace zaprezentują na niej dwie artystki – pochodząca z Japonii i mieszkająca w Polsce Lia Kimura oraz pochodząca z Polski i mieszkająca w Japonii Ewelina Skowrońska.

Tamara de Łempicka (ur. 16 maja 1898 w Warszawie, zm. 18 marca 1980 w Cuernavaca w Meksyku).
Pomimo twierdzeń Tamary Łempickiej, iż w kwestii warsztatu jest samoukiem, przez krótki okres uczęszczała do pracowni kubistycznego malarza, André Lhote′a. Pierwszy raz jej prace zostały wystawione w 1922 przez Salon d′Automne. Malarstwo Łempickiej spotkało się z pozytywnym odbiorem, a ona sama wkrótce stała się sławna jako portrecistka. W tym czasie malowała wyidealizowane portrety i akty o lekko kubicznych formach i nasyconych barwach. Z tego okresu pochodzi też jej autoportret Tamara w zielonym Bugatti, przeznaczony na okładkę czasopisma „Die Dame” i uważany za jeden z typowych obrazów art déco.

We wrześniu 2020 ukazał się w Polsce w wydawnictwie Bosz mój polsko/angielski album Elisabeth Jerichau-Baumann. Album przedstawia dorobek artystyczny wielce utalentowanej, charyzmatycznej i ekstrawaganckiej polsko-duńskiej artystki malarki z XIX wieku.

Hans J. Wegner, ceniony na świecie duński projektant, przeszedł do historii
jako człowiek, który zmienił spojrzenie na mebel w latach 50-tych i 60-tych XX
wieku. Jego pasją były krzesła – zaprojektował ich przeszło pięćset, czym zyskał
sobie miano „Mistrza Krzesła”.

Przemówienie burmistrza gminy Furesø w trakcie wernisażu wystawy Teodora Boka w Domu Kultury w Farum w dniu 30.09.2017 r.

W Polsce nadal nie opracowano strategii restytucji utraconych dzieł sztuki, w tym w wyniku II wojny światowej. Nie wdrożono również w prawie polskim kompleksowych regulacji dotyczących restytucji dóbr kultury, w tym wynikających z postanowień dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (2014/60/UE), co zapewniłoby skuteczniejszą ochronę dziedzictwa kulturowego i zwiększyło możliwości odzyskiwania utraconych dzieł sztuk. Podmioty zajmujące się odzyskiwaniem utraconych dzieł sztuki – MKiDN i MSZ – nie współpracowały prawidłowo ze sobą, a zadania związane z odzyskiwaniem dzieł sztuki realizowały w miarę swoich możliwości organizacyjnych i finansowych. W konsekwencji w ciągu prawie 6 lat odzyskano zaledwie 28 pojedynczych oraz 6 zespołów dzieł sztuki.

Holger Danske występujący również jako Ogier Duńczyk – legendarny rycerz i bohater narodowy Danii. Z postacią tą wiąże się legenda o zaklętym w skale rycerzu, który obudzi się, gdy przyjdzie potrzeba stanąć w obronie Danii. Według źródeł literackich Ogier żył około IX wieku. Najstarsza wzmianka o nim pochodzi z około 1060 r. z Pieśni o Rolandzie. Zilustrowany dokładniej został w późniejszym eposie La Chevalerie d’Ogier de Danemarche 1200-1215. Wspomniany potem wielokrotnie w literaturze skandynawskiej oraz francuskiej, między innymi w dziełach Hansa Christiana Andersena. Pomnik postaci zaklętego w kamień rycerza znajduje się w zamku Kronborg w Elsynorze.