Ewelina Skowrońska ukończyła z wyróżnieniem University of The Arts London, jej prace były wystawiane w Londynie, Irlandii, USA, Kanadzie, Polsce i Japonii. W 2017 roku otrzymała nagrodę Print Prize przyznawaną przez ST Bridge Foundation, a w 2018 roku znalazła się na krótkiej liście do Ashurst Emerging Artist Prize 2018. Jej grafiki znajdują się w kolekcji VA Museum London; Spiral Wacoal Art Foundation, Tokio, Japonia; Muzeum Grafiki Guanlan, Chiny.
Ewelina Skowrońska przy pracy
Obecnie mieszka w Japonii, gdzie jest aktywną uczestniczką tokijskiej sceny artystycznej. Malarstwo Eweliny Skowrońskiej jest to Sztuka, która wywodzi się z doświadczenia własnej płci. Jest to umiejętnie prowadzona, dojrzała wypowiedź artystyczna, która nie zatraca istotnego pierwiastka kobiecości. Najnowszy cykl prezentowany na wystawie jest silnie powiązany z koncepcją abstrakcji organicznej, która jednak wyrasta z wcześniejszych założeń teoretycznych skupiających się na problematyce cielesności. Artystka sięga po język abstrakcji, wykorzystując estetykę fragmentu ciała poddanego mocnej syntezie.
Ewelina Skowrońska: Night Spirits, 2022
Natura, będąca niewątpliwą inspiracją dla tego cyklu, wykorzystana zostaje jako źródło kształtów. Podobnie jak kobiece ciało, stanowi tu wzór wykorzystywanych syntetycznych form. Zmultiplikowane fragmenty powielane zostają nie tylko w obrębie konkretnej pracy, ale i całego cyklu, tworząc spójną, sensualną i efemeryczną malarską refleksję, zapoczątkowaną już we wcześniejszych realizacjach. Niezwykle istotna jest tutaj sama forma, ewolucja w kreacji kształtów bezpośrednio związanych z tematyką cielesności, jej miejsca i roli, jaką odgrywa w codziennym życiu.
Lia Kimura, Delusion, 2022
Lia Kimura urodziła się w Japonii, aktualnie mieszka i tworzy w Warszawie. Od kilku lat jej twórcza aktywność skupiona jest głównie na malarstwie. Brała udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych, swoje prace prezentowała m.in. w Warszawie, Berlinie i Londynie. Jej obrazy znajdują się w blisko 60 międzynarodowych kolekcjach prywatnych. Lia w swoich obrazach sięga po fragmenty mniej lub bardziej dosłownych wizerunków. Istotne tutaj jest przede wszystkim skupienie na warstwie wewnętrznej. W najnowszych obrazach prezentowanych na wystawie charakterystyczny styl malarski coraz mocniej oddala się od sztuki figuratywnej, zmierzając w kierunku abstrakcyjnych założeń formalnych. Czytelne, precyzyjnie oddane szczegóły ludzkiego ciała ulegają deformacji do tego stopnia, że nie można właściwie określić poszczególnych elementów.
Lia Kimura, Soul, 2022
Konsolidacja ciała i tła sprawia, że odbiorca jest w stanie jedynie określić zarys wyłaniającej się z ciemności kobiecej postaci, odartej z pozornego piękna. Tło, będące jednocześnie płaską plamą, staje się otwartą i tajemniczą przestrzenią. Brak tutaj znaków obecności w konkretnym czasie i miejscu. Równie istotny staje się plan pierwszy, sprawiający wrażenie filtra, zamazanej szyby, przez którą odbiorca ogląda obraz. Postać zostaje niejako zawieszona w przestrzeni, która staje się jej integralnym fragmentem. Artystka bazując bardzo silnie na swoich osobistych doświadczeniach odnosi się do ogólnej refleksji skupionej wokół uczuć, emocji i doświadczeń.
Paulina Świerczyńska-Brzezińska
